سلام...پست دوم رو اماده کردم....نوش جونتون:)

اون شب که قرار بود فرودگاه رو به مقصد بوداپست ترک کنیم،شب خیلی استرس زا و سختی بود ولی درعین حال،به خودم میگفتم اینهمه تلاش کردی برای دیدن این روز و این روز رسید و الان باید از بین حالتهای مختلفای که داری(ترس و استرس و نگرانی)،خوشحال هم باید باشی و امید داشته باشی چون قراره روزهای خیلییی سختی رو پشت سر بذاری.
این رو باید ذکر کنم که ایران پرواز مستقیم به بوداپست نداره. یعنی اینکه  مثلا من قطر اِیر رو رزرو کرده بودم, تهران سوار هواپیما میشم بعد دوهه(فرودگاه قطر) پیاده میشم و دوباره از قطر رو به مقصد بوداپست ترک میکنم.بعد برگشتش هم برعکس این حالت هست به همین دلیل یک چیزی در حدود ۱۰ تا ۱۲ ساعت طول میکشه من به مقصدم برسم.
لحظه ی سخت خداحافظی از سخت ترینهاست برای من،حتی اونقدر سخته که با فکر کردن بهش من اشک از چشمهام جاری میشه با اینکه بعد از خداحافظی دلم عین سنگ میشه ولی لحظه ی فوق العاده سختیه.
۱۲ و خورده ای به وقت بوداپست،تو فرودگاه بوداپست فرود اومدیم،خستهه،دااغون.منم که توی پرواز خیلی اذییت شدم چون هواپیما زده شده بودم چون از قطر تا بوداپست،حدودِ ۵ساعت و ۴۰ دقیقه روی هوا بودیم و با اینکه قرص خورده بودم اما بشدت اذییت شدم.
یکنفر از دست اندرکارهای کالجمون،با عکاس کالج،اومدن دنبالمون،مارو بردن به هتلی که رزرو کرده بودیم که ۲ خیابون با کالج فاصله داشت.
من و هم خونم،یک اتاق دو تخته ی بزرگ گرفتیم.
اون شب شب خیلی سختی بود برام.دوستداشتم از فشارِ خستگی و الرژی تنفسی که داشتم،بشینم زار و زار گریه کنم ولی جلوی همخونم سختم بود.

اره سختم بود و خودم رو بزور کنترل کردم،داشتم مسواک میزدم که اشکم دراومد ولی سریع خوردم رو جمع و جور کردم و چون چراغ خواب روشن بود اون لحظه،صورت من که ناشی از کمی گریه کردن سرخ شده بود،مشخص نبود.خوابیدیم.....

۲ شبانه روز میرفتیم دنبال خونه از صبح تا شب تا بالاخره پیدا کردیم خونه ی مدنظرمون رو.یک خونه ی دوخوابه با قیمت مناسب در یکجای مناسب از نظر حمل ونقل و مرکز خرید وامنیت خیلی خوبی که داره تو طبقه ی سوم که واقعا یک صاخبخونه ی خیلی خوبی داریم و خداروشکر که تونستیم این خونه رو پیدا کنیم.
روزی که قرار بود خونه رو معامله کنیم،دقیقا اولین روز شروع کلاسهای کالج بود.تا ساعت ۴ سرکلاس بودیم و تا ۵ و خورده ای خودمون رو رسوندیم.اونم چطوری؟بذارید بگم،ما بعد از کلاس،با گوگل مپ مترو رو پیدا کردیم و رفتیم وارد مترو شدیم.اینجا اینجوریه که وقتی وارد مترو میشی،دیگه اینترنتت از 4G به H تبدیل میشه یا کلا انتن نمیده،همین قطع انتن باعث شد که ما اینترنت نداشته باشیم و ندونیم که باید کدوم ایستگاه پیاده بشیم با توجه به دایرکشنی که گوگل مپ به ما میده و روم به دیوار  یه ۴۵ دقیقه وقت صرف پیدا شدن ایستگاه مترو  موردنظر شد،خلاصه بزور  ایستگاه رو پیدا کردیم و پیاده شدیم و رفتیم وسایمونو با تاکسی اوردیم خونه بعد هم معامله........و ادامه دارد.......

برای اون دسته از دوستانی که از این اولین پستی هست که دارن میخونن,پیشنهاد میکنم حتماا این پست(  نکته های ریزی که ممنون میشم اگر بخونید  )

راستی فردا یکی از سینما های اینجا فیلم رحمان 1400 رو میخواد به نمایش بذاره.رحمان 1400 همون فیلمیه که تو ایران توقیف شد.حالا فردا نظرمون راجع بهش میگم...