پ.ن=فردا یه اتفاق قراره بیوفته.نمیدونم دقیقاا نتیجش چیه.دعاکنید خوب باشه.

اینارو گذاشتم که هم خودم روحیه بگیرم هم شما.دست پختم خوشمزس,بفرمایید تا سرد نشده.

نسبت به تگرام,به بیان وابستگیه بیشتری دارم.البته تازه 1 ماهه که تلگرام نصب کردم ولی خب درکل بابیان بیشتر حال میکنم.

هینجوری اومدم این گل تقدیم کنم و برم...(خیلی ناقابله ولی من این گل خیلی دوست دارم)

یه کمکی میخوام ازتون.گوشیم مدل A7 سامسونگه.هرکاری میکنم نمیشه باهاش پست بذارم.نگاه کنین مثلا:قشنگ وارد میشوم و مینویسم.بعد ذخیره و انتشار میزنم,اما پستم منتشر نمیشه.حتی پیش نمایش میزنم نمیاد.ذخیره پیش نمایش هم میزنم نمیاد.من الان چیکار کنم؟؟؟هرکاری میکنم,از طریق گوشیمم پست منتشر نمیشه.خواهش میکنم یه راه حل به من بدین,واقعا اعصابم خورد شده از این حالت.

اینم بگم:باگوشیم خیلی راحت میتونم وارد وبلاگهاتون بشم.کامنت بذارم و حتی میتونم کامنتهایی که برام ارسال میکنید جواب بدم و تایید کنم.

بعد از کلاس ایلتس,یخورده با ص پیاده رفتیم.قشنگ ترین لحظه این بودکه داشتیم قدم میزدیم و دونه دونه ها برف به صورتمون میخورد....

زمستون 96 

امروز 9 بهمن

اینجا(شمال ایران)

برف میاد.

پارسال اذر ماه اینجا برف اومده بود و تموم میوه های زمستونیه دوستداشتنی,روی شاخه ی درختا برف زده شد.

اصن نگاه کردن به بخار چای داغ تازه دم که اونم چاییش از چاییهای طبیعی باشه و توش هل بندازی و بخوای چاییتو با کیک دارچین و هویچ مامان پز بخوریااا,واقعاا حالت خوب و ارامش طور و اینا میشه.میگی نه امتحان کن خب...

*باتموم سختیهای این راهی که اتنخاب کردیم بازم منکه پشیمون نیستم و به خودم ازهمون اول قول دادم که تااخرش برم....

*خدایا شکرت.من به خواب هم نمیدیدم که یه فرصت برای جبران اشتباهات گذشتم وجود داشته باشه...

*گاهی اوقات اشکم در میاد ولی خب خودمو جمع و جور میکنم.وقتی زندگی بهت سخت میگیره مجبوری به خودت سخت بگیری تا از این جاده ی پرپیچ و خم زندگی منحرف نشی.گاهی اوقات هم تنبلی لازمه تا به خودت بیای و غرق ماشینی بودن نشی.!هووم؟!