اخیش.....چقدر خوبه که میشه موهارو هر وقا دلت خواست ببندی و باز کنی.....من تازه بازش کردم چون احساس کردم لازم بود باز بشه...

خب از احوالاتم بگم برای خودم.....مدتیه که حتی برای خودمم نمینویسم حالمو.میدونی اصلا نمیتونم اینکارو انجام بدم و احساس میکنم اگه بخوام حرف بزنم انگاری دارم به یه زخم، مثل زخمی که تازه روند ترمیمشو پیش گرفته و من بخوام اونو انگولکش کنم! ، بخاطر همین من چیزی ننوشتم.میتونستم ولی نخواستم.معلومه که دلم تنگ میشه ولی خب از همون قانون نیمه ی پر خودم رو قانع میکنم.برای چیزهای دیگه هم همینطور....و واقعا حالم خوبه با این تفکر...

خدای من شکرت🙏🏻🙏🏻🌹

۳۱ تیر تولدم بود و به لطف چندتا از همکلاسیام و دوستم،روز واقعا خوبی بود برام و خیلی منو خوشحال کردن و منم بارها و بارها چه پیامی و چه کلامی از اینکه اون روز انقدر حال من رو خوب کردن ازشون تشکر کردم.خداروشکر واقعا بچه های همکلاسیم ادمهای خوب و بی ازاری هستن.

اخ خدای من،کی میشه زندگی بدون کرونا رو بشه تجربه کرد؟زندگیه بدون ماسک؟چندماهه دارم ماسک میزنم؟؟وارد ماه ۶امِ زندگی با ماسک شدیم....امیدوارم تموم شه.....🤦‍♀️توروخدا رعایت کنیم.....

۴ ماهِ تموم اینجا قرنطینه بود....همه جا سکوت محض....خلوت و خاموش و کسالت اورو خسته کننده اما نتیجه ی موثری داشت که تعداد ابتلا و مرگ و میر رو تونست تا حد زیادی کنترل کنه با سختگیریهاش.....اید به اینکه زودتر تموم شه این مهمون ناخونده که خیال رفتن نداره...

۱)خودتون از چه جنبه یا جنبه هایی ، باور دارید؟

۲)در هر جنبه،به چه اندازه خودتونو باور دارید؟اگه بخواید از ۱تا ۱۰ نمره بدید چند میدید؟)

بنظر من خیلی مهمه که ادم خودشو بشناسه.تاحالا شده این دوتا سوال بالا رو از خودتون بپرسید؟

خب من اره از خودم بارها پرسیدم‌.بیاین به این دوتا سوال پاسخ بدید دوستان.خیلی مشتاقم بشنوم جوابهاتونو.خودمم جوابم رو میگم.دوستانی که ساکت هستن هم ممنون میشم جوابهاتو برام بنویسید.🙏🏻

حوصله ی اینکه واکاویه روزهامو بکنم ندارم بخاطر همین چیزی نمینویسم وگرنه حرف برای گفتن زیاده.

حالم رو با فقط و فقط دیدن نیمه ی پر زندگیم،خوب نگه میدارم و الهی شکر که این توانایی رو دارم تو این روزهایی که دلم از حرف و دلتنگی و نگرانی پره اما تمام اینارو انگاری ریختم تویه صندوقچه و درشو قفل کردم تا که فقط با نیمه ی پر زندگیم حدقل این روزهامو بگذرونم.

امیدوارم شما هم پیدا کنید چطور با نیمه ی پر زندگیتون،روزهارو بگذرونید.روزهای کرونایی!

میخوام یه تشکر ویژه کنم از فاطمه ی لاله ی عزیزم....همینقدر ساده.....ولی درعین حال مهم که خیلی وقته به فکرشم که یه متنی بنویسم براش به عنوان تشکر اما همین امشب میخوام استارتشو بزنم و بداهه هرچی اومد بنویسم براش💜

یادمه پارسال،دقیقا پاییز بود(پاییز ۹۷) که نرگسِ عزیز یه گروه زد و من و چندنفر از بچه های بیانی رو واردش کرد.خوب و خوش بود همه چیز تا که یهو کلا بی فعالیت شد گروه اما خوبیش این بود که منو باهات اشنا کرد.نه که فقط بگم اشنا،چون با نرگسِ عزیز هم اشنا شدم ولی دوستی ما از جایی شروع شد ک گفت خسته ام و دارم جمع میکنم وسایلمو که برم خونه(رفته بود کتابخونه).....گفتم منو یادم خودم انداختی و اونجا بود که مکالممون شروع شد و خواست خدا بود که ماباهم اشنا بشیم که درمواقع شادی و غم،سختی و اسونی،از هم یادکنیم و دل به دل همدیگه بدیم...

گوش شنوا بشیم.....

همدیگرو بخندونیم و از ارتباط باهم لذت ببریم و تجربه کسب کنیم...

من دررابطه با خودم نمیدونم چقدر کلامم تونسته اثر گذار باشه براش ولی تمام سعیم رو بکار بردم همیشه و اما تو که همیشه بهم قوت قلب دادی و منو بشدت درک کردی و ارومم کردی ازت خیلی خیلی ممنونم زیبا جان💜🙏🏻

امیدوارم تنت دیگه نیازمند ِ به ناز طبیبان نباشه عزیزم🌹😚

دقیقا ۳۵ پیش من چشمهام بستم که بخوابم ولی نتونستم.یک لحظه به خودم اومدم دیدم اشکام داره پخش میشه رو صورتم  ومن واقعا کاری از دستم برنمیومد درجهت اروم کردن خودم.پس نشستم و تا میتونست چشمام بارید.الان مطمئنم چشمام ورم کرده از گریه.

فردا قراره یه کار مهم رو انجام بدم ولی از درون هیچ احساس ذوق و خوشحالی ندارم ولی از بیرون نشون میدم خیلی خوشحالم.چاره ای نیست،مجبورم.

هرکی جای من بود الان از درون و بیرون داشت پرمیگرفت اما من نه.

خدایاااا باز بشه این در،صبح بشه این شب لطفا....😥

اولش خواستم برای مادرم بنویسم که بیدار شد بخونه اما پاک کردم هرانچه که نوشته بودمو.اینجا مینویسم از حالم تا یادم بمونه که چه روزهایی درحال گذره برام....

دارم ناخنهامو سوهان میکشم که زیباییشونو از دست ندن،بعدشم لاکشو پاک میکنم....اما تو دلم،تو ذهنم و تو فکرم هزاااارتا دغدغه دارم که میچرخه تو سرم و قابل هضم شدن نیست...

من پارسال با زندگی کردن درکنار اون ادم،خیلی تجربه های اموزنده بدست اوردم،اما من نمیدونستم که قراره چه تجربه هایی بدست بیارم،فقط گفتم امید به خدا و رفتم جلو.حتی روزاییکه کم اوردممم بازم ول نکردم خودمو و تحمل کردم.

امسال هم یه تجربه ی جدید بود.مطمیئنا سال بعد و بعدتر هم همینطور خواهد بود.اما چیزیکه برام قابل هضم نیست،این مشکلاتیه که خودمون بوجودش نمیاریم،بوجود میاد و حل شدنی نیست بدست ما.و هرچقدر هم میگذره بیشتر میشه تعداد و حد سخت بودنش و خیلی تحمل میخواد....خدایا بهمون تحملشو بده لطفا🙏🏻

برم یه فیلم بذارم که منو از فکر کردن به این مشکلاتیکه که حل شونش دم من نیست،ازاد کنه...🙁

●همه به من میگن تو خیلی ادم سختکوشی هستی و خیلی تحملت بالاست تو خیلی چیزا،اما امان از زمانیکه که با تمام سختکوشیات و تحمل بالات بازم یه چیزایی برات قابل هضم نباشن و نتونی درستشون کنی...اه خدای من....خدای مهربون من.....تو کمکم کن......فقط تو میدونی تودلم چیه.....

خدای من،من همیشه ارت خواستم و سخت تلاش کردم برای هرچیزی که الان دارم...برای بدست اوردن خواسته هام که خیلی زیادن اماا درکنارش تحمل سخت تلاش کردنم هم خواستم که بهم میدادی....

الانم تو این موارد،منکه دیگه کاری از دستم برنیاد خدای من،فقط ازت درست شدن و حل شدنشونو میخوام و تحمل که بتونم تحمل کنم...🙏🏻😥😖

عجب عجب!!!دیگه چی میشه گفت؟؟🙄

یه بغض گردویی تو گلوم خونه کرده...

وای مادر کاش بودی کنارم و بغلت میکردم میفشردمت😚😚میبوسیدم چشماتو..

امشب،باخیال راحت از اینکه بعد ار دوماه،استرس گاه و بی گاه برای امتحانا،امشب راحت تر از هر شب دیگه میخوابم چون بااینکه من خیلیی میترسیدم از شروعشون اما این ترمم به خوبی و خوشی بخیر گذشت و تموم شد....خدای من شکرت🙏🏻🙏🏻🌌